Hi, wederom Joke weer effies. Ook hier is het verstandig dat ik de inhoud van deze pagina verzorg want als De Prinses dit zou doen wordt het ein-de-loos.
Diegenen die De Prinses live hebbe meegemaakt herkenne ongetwijfeld dit verschijnsel: tijdens een wandeling, uitstapje, of eigelijk ieder mogelijk moment, babbelt ze de ore van je hoofd en opeens… wordt het stil, en als je je omdraait of opkijkt of het wel goed gaat vind je De Prinses opeens gehypnotiseerd en begeesterd door… ‘iets’, en dat ‘iets’ kan van alles zijn – voorwerpe die op een aparte manier ligge, voorwerpe waarop de lichtval mooi is, (gesneuvelde) voorwerpe die een dierbare herinnering vertegewoordige, voorwerpe waar intrigerende close-ups van te make zijn of deel uitmake van een van haar verzamelinge…
… iets wat ‘koddig’ is, zoals haar zichzelf omarmende teentjes, het rituele taartje met klopje kloffie bij ontwake als ze na een tijdje afwezigheid weer in de Laaglanden is…
… haar fascinatie voor spelfoute in menukaarte, uithangborde, posters, etc…
Oh, wacht… hier heb ik nog een anekdote bij… Alvorens een concert bezochte we in 2011 (Laaglandische jaartelling) een peuzelkroeg in het Laaglandische Uden en De Prinses sloeg werkelijk stijlverbijsterd achterover: grote menukaarte sierde de mure maar van werkelijk iedere menukaart spronge de taalfoute je in de oge! Wauw! De avond van DP kon niet meer stuk en ze begon vrolijk bovestaande foto’s te make voor haar verzameling. Desgevraagd door de eigenaar wat ze eigelijk aan het doen was begon DP hulpvaardig en vriendelijk een taalLesje te geve en alle menukaarte te duide. De Prinses kwam op stoom, maar hoe enthousiaster de tekst en uitleg van DP, hoe bewolkter het gezicht van de nijveraar. Helaas beheerste hij het Laaglandische Nederlands niet zo en kwam warempel tot de conclusie dat wij voor een concurrent zijn menu’s aan het kopieerde ware. Stupéfait en verbouwereerd kreeg De Prinses in de gate dat haar goedbedoelde hulpvaardigheid de stemming van de uitbater naar een dieptepunt deed duikele waarop we foetsievlug afscheid name om de rest van onze peuzels maar buite in het donker weg te gaffele. “Meuh… wij wilde alleen maar helpe”, aldus een beteuterde Prinses…
… Hooglandisch belangrijke cijfercombinaties zoals de leeftijd (17) of het lievelingsgetal (12) van De Prinses of andere Hooglandische / Koninklijke / Prinsesselijke / persoonlijke associaties…
… in het verlengde van fotografere, het filme van ‘Prinsesselijke Plonse’. Dat zit zo: De Prinses heeft een intrinsieke prikkel om iedere keer als ze zich nabij de zee bevindt zich eve onder te dompele in dat zilte nat. Dat móet en zál gebeure: ongeacht rege, wind, of het ontbreke van een handdoek. Dan eve wat droge in de wind en met de zanderige pootjes weer in de panty en stip-staps. In meertjes wordt overigens ook nog wel eens geplonsd. In slootjes dan weer niet.
Uit de verzameling opgenome ‘Prinsesselijke Plonse’ hier een op een bijzonder gure, stormachtige dag en een ter gelegeheid van haar 20-duizendste verdagdag…
~ Addendum Joke de Truffer ~
Effe terzijde, want dit is toch wel een dingetje: in de Laaglanden is men in bepaalde opzichte heel preuts en legt men bijvoorbeeld beperkinge op tege naakt recreëre. Zelfs op het strand! In de Hooglanden doen wij niet moeilijk over de natuurlijke staat van het lichaam en kan een ieder lekker bloot op het strand ligge. Ook op Terschelling – het favoriete Waddeneiland van De Prinses – mag men in principe overal naakt op de strande. Maar op strande van het vaste land… nou, nou, nou!…: zo staat mij een gelegeheid bij dat De Prinses in natuurlijke staat slechts een paar meter buite door een paal aangeweze naaktstrandgebied naar zee liep en daarover door een langsrijdende, dienstkloppende strandkoddebeier werd aangesproke. Het daarop volgende gesprek deed het humeur van DP geen goed … en daar laat ik het eve bij.
… flora, fauna, kortom: alles wat De Prinses op een of andere manier fascineert en bewaard moet worde ter inspiratie wordt vastgelegd.
Als notoire nachtuil zal De Prinses een maansverduistering niet snel ontgaan. Deze is van 13 oktober 2018.
Volgens mij heeft ze dat fotografere van haar vader De Koning: die was vroeger ook altijd bezig met fotografere en het zelf ontwikkele van z’n prentjes in zo’n donker Koninklijk Kamertje. Laatst stuikelde Softie nog over zo’n archaïse Durst vergroter, kop met zuil uit de jaren 50 – 60 van de 20e eeuw.
Ik heb een paar prentjes verzameld voor een indruk. De Prinses wilde het liefst alles plaatse maar ik heb gelukkig kunne beargumentere dat – ten eerste – het meeste nog uitgezocht en gecatagoriseerd moet worde en – ten tweede – dat het lade van de pagina zó lang zou dure dat iedereen afgehaakt en dan zou alle moeite voor niets zijn. DP gaf monkelend toe 🙂
