Ah, ja, gedichtjes. Dit is eigelijk hetzelfde verhaal als bij de cryptoos: De Prinses voelt altijd een drang om te ‘producere’, anders wordt het ‘vervelend’ in het Prinsesselijk hoofd, bovedien; ze haalt er erg veel voldoening uit om haar onderdane iets persoonlijks te geve. Andersom ook: DP is altijd verrukt als ze iets persoonlijks krijgt van iemand; het moet vooral klein zijn – eetbaar wordt ook zeer gewaardeerd – en niet meer kosten dan twee euro. Als je ooit een leuk kaartje met een verhaaltje of een gedichtje aan DP gegeve hebt; reken maar dat ze het bewaard heeft!
De beste gelegehede voor gedichtjes zijn natuurlijk verjaardage, jaarwisseling en – bij jullie in de Laaglande – Sinterklaas/Kerst. Nou, De Prinses kneukelt al ruim van te vore dat ze weer aan de bak mag, en als het dan zover is wordt er een doos opgemaakt vol met kleine presentjes en het kleinste pakje – als is het maar rolletje drop – krijgt een gedichtje. Een beetje lollig maar tegelijk een beetje sneu is dat ze bij gebrek aan talent of doorzettingsvermoge in haar omgeving vaak ook maar gedichtjes aan haarzelf schrijft…
Hier heeft De Prinses zich werkelijk overtroffe: ter gelegeheid van de 50e verjaardag van één van haar favoriete onderdane heeft ze een gedicht geschreve van 50 regels lang en iedere eerste letter van iedere zin achter elkaar gezet spelt: “Hieperdepiephoera, de Snareruiter is vijftig jaar geworde”!
