Hofhallootje alle lieve onderdane,
Wij kunne er niet omheen om ook te vertelle over ons meest favoriete vakantieplekje in uw Laaglande; namelijk Terschelling. Al sinds onze prille jeugd frequentere wij met regelmaat dit eiland met veel pezelier. Wat niet algemeen bekend is, is dat wij daar ook familiebande hebbe en onze familie een familiehuisje bezit, gevestigd aan een landweggetje grenzend aan de landerije waar momenteel onze neef woont, maar dat terzijde. Ook ligt ons lieve moedertje in Midsland begrave; traditiegetrouw drinke wij dan een klopje kloffie met haar als wij er zijn.
In onze vroegste jeugd ware wij altijd op de camping te vinde: lekker in een klein tentje op een groot veld, blote pote op het gras, zwemme in het meertje, wandele naar het strand; alles gezellig bek-toe-beesik en string-gitaar mee voor de entertainment. Vanuit of voor ons tentje keke wij over het veld en zage wij dan gedurende de zomer de mense kome en gaan. Leuk, want wij houde er van om aan te pappe c.q. kennis te make met nieuwe onderdane en bovedien; er kwame ook altijd Laaglandische vriendjes en vriendinnetjes uit Tutrecht over!
Kortom, er was altijd wat te doen en nu wij er toch aan denke: wij kunne melde dat wij een persoonlijk record hebbe van op een tore van 17 kratjes hoog klimme en staan! Nu ú weer 🙂
Op wat rustigere momente vermaakte wij ons en andere met het tekene van persoonlijke vakantiekaarte voor onze lieve onderdane aan het thuisfront. Onze Hofsecretaresse Joke de Truffer heeft ergens op onze website daar een collage van gemaakt, zegt zij.
De eilanders hebbe uiteraard aan onze verschijning moete wenne (wij zage er in onze beginjare heel erg uit als een kruising tusse Madonna en onze heldin Pippi Langkous)…
…maar wij hebbe onze – soms wat nuchtere en stoïcijnse – Terschellingse onderdane met onze innemende persoonlijkheid en vele vrolijke keuveltjes en babbeltjes al snel kunne ontdooie en telkens als wij na een jaar, of een aantal jare weer langskome, tovert onze verschijning automagisch glimlache op de Terschellingse gezichte en zegt men vaak zoiets als “Bist doe d’r wèr?”.
Als we het over Terschelling hebbe, hebbe we het automagisch ook over de bekende Brandaris Wandelsetochte: al meer dan 50 jaar organisere vrijwilligers mooie wandelsetochte in West-Terschelling, Midsland, Hoorn en Oosterend. Steeds weer een andere route van 10 kilometer. Als Sportieve Prinses zijn wij natuurlijk altijd van de partij en wij hebbe door de jare heen inmiddels al 58 keer een tocht gelope! Bij iedere 10e keer krege wij een medaille of speldje. Op de plaatjes hieronder is te zien dat wij in 2018, Laaglandische jaartelling, de 50e keer volbracht hadde. Bij de 60e keer krijge wij een heuse bokaal! Wij verkneukele ons nú al 🙂
Heerlijk met onze blote pootjes over het gras, duinen en strand, bij iedere controlepost eve een vrolijk en vriendelijk babbeltje met de stempelaars waarvan de oudgediende ons al met een glimlach verwelkome als ze ons in de verte zien kome aanstappe. Uiteraard vergete wij bij onze keuveltjes in alle gezelligheid al snel nogal eens de tijd en het komt wel eens voor dat de ‘bezemwage’, die alle routepaaltjes ophaalt, ons onverbiddelijk op de hiele zit!
Een aantal jare ware wij ook verwikkeld in een strijd om de meest gelope tochte met onze Laaglandische zus. Het is zelfs een aantal keer voorgekome dat wij een wandelse tocht twee keer liepe, dat wil zegge: de eerste keer rennend en binne het uur terug om net voor sluiting van de start een nieuwe stempelkaart te hale om voor de tweede keer te lope! We stonde op gegeve moment voor, maar helaas, onze zus ging veel vaker dan ons naar Terschelling en liep dusdanig uit dat wij ons hebbe moete neerlegge bij het gegeve…
Wij hadde ons al sinds jaar en dag benoemd tot grootste Brandaris Wandelsetocht Fan en, dit naar vore brengend bij de organisatie, dede wij een verzoek om een grote wens van ons in vervulling te late gaan: het moge meeneme van een echt, heus, officieel wit-met-blauwe-kop Brandaris Wandelsetocht routepaaltje! Nou – wijzend op de paaltjes met op ieder paaltje de stikker ‘laat ons staan’ – dat was onverbiddelijk verbode! Bedroefd en met veel hangende schouders drope wij af…
Maar we bleve niet lang in de dipse put zitte: de vakantie daarop – wij schrijve 2010, Laaglandische jaartelling – hadde wij een bezemsteel op de juiste lengte gezaagd, netjes afgewerkt en meerdere kere in de witte verf gezet met blauwe kop. Onder het blauw hadde wij als handtekening onze naam verkort vermeld.
Gewapend met deze geste, stapte wij weer naar de organisatie, bode ons paaltje aan waarop deze aan een nauwkeurig onderzoek werd blootgesteld: lengte, dikte, tint wit, tint blauw, stevigheid en waarachtig: ons paaltje werd als ruil geaccepteerd en protocol werd voor het eerst gebroke; een niet-eilander mocht een heus Brandaris Wandelsetocht paaltje uitzoeke en meeneme! Wij ware verguld van blijdschap, maakte een keus en beware ons uitgekoze paaltje al jare op onze residentie in Tutrecht!
Extra leuk is het om de jare daarna bij iedere wandelsetocht de route af te speure naar ‘ons’ paaltje. En af en toe kome wij ‘m tege 🙂
Inmiddels kampere wij niet meer: onze reisgenoot sinds 2009, Laaglandische jaartelling, heeft verklaard – na drie incidente binne één week op één kampeervakantie waarvan één dramatisch kletskleddersenat – onverbiddelijk nóóit meer één stap in een tent te zette en sinds de laatste tien jaar zijn wij ge-upgrade naar eenvoudige vakantiehuisjes. Een beetje ‘meuh’ is dat wel want wij hadde toen speciaal een nieuwe, grotere tent aangeschaft, maar goed, een upgrade heeft ook z’n voordele en gemakke. Bovedien, al onze vakantiepezeliertjes gaan natuurlijk gewoon door 🙂
Naschrift admin: zomer 2023 hebben wij belangstellende eilanders moeten vertellen dat De Prinses na al die jaren nooit meer naar Terschelling zal komen. Hoewel de eilanders nog wel eens als ‘nuchter’ bekend staan, heerste er verslagenheid en verdriet. Zij zullen De Prinses nooit vergeten… Haar wandelboekje wordt nu volgelopen door familie en intimi en zo heeft De Prinses de zomer van 2023 virtueel haar 60e wandeltocht afgelegd en daarmee een bokaal verdiend! En haar ‘Lespaaltje’ is weer gesignaleerd in Oosterend!