Hi, hier Joke weer effies. De Prinses heeft gevraagd of ik effe de inhoud van deze pagina wil verzorge want ze is druk bezig met het kamme van d’r haar. Het is sowieso beter als ik mij over deze pagina ontferm want de Prinses zou deze pagina nooit af kunne krijge; dit is te overweldigend voor haar.
Dat zit namelijk zo: de Prinses is, zoals ik het zie, héél sentimenteel. Ze kan niets weggooien, zeker niet als het iets betreft waar voor haar een emotionele waarde aan zit. Heb jij bijvoorbeeld ooit aan de Prinses een presentje gegeve, of een kaartje geschreve, al is het vele, vele jare gelede; wees verzekerd dat ze dat heeft bewaard! Ook smikkelse presentjes om te ete; na de foetsieverorbering wordt verpakking bewaard, gefotografeerd en zodoende gedocumenteerd!
Het gaat nog verder: de Prinses bewaart ook parafernalia waar anderen, om wat voor rede ook, afstand van dede; om die anderen te ontlaste of omdat die spulletjes bij haar een soort historisch sentiment opwekke. En alles wat je bewaart wordt uiteindelijk een enorme verzameling.
De Prinses bewaart ook als experiment. Er staat mij bijvoorbeeld bij de verpakking van een versnapering die vanuit de Laaglanden, zeeniveau, een reis maakte naar de hoge bergen boven de 2000 meter en weer terug en alle verschillende stadia van de verpakking door het in- en uitzetten van de afgesloten lucht in die verpakking moest fotografisch vastgelegd worde.
Of het beware van etensware waarbij de verschillende stadia van schimmel – dat in close-up en stemmige belichting gefotografeerd werd – prachtige texturen opleverde. De Prinses heeft daar zo haar eige kijk op, getuige een fragment uit haar correspondentie:
“… en tot slot kunne we u ook nog tone dat wij op de keper beschouwd nooit echt vacantie hebbe/neme, want hier zijn we bijvoorbeeld weer eens bezig met weteschappelijk biologies onderzoek naar de snelheid waarmee je wol op pannekoeke kunt late groeie. wij wilde namelijk een leuke trui voor de aankomende winter gaan breie. echter, onze […] heeft het ons na ontdekking subiet verbode en het project direct stopgezet cq de pannekoeke weggegooid. jammer.” – De Prinses
Dan hebbe we nog het verzamele van eh… curiositeite en toevallighede op en rond de weg en in het huis. Dat kunne zijn: fruitnetjes (voor kledingstukke make), verkeersborde of het aanlegge van een fotoverzameling van (nummer)borde waar de Prinses dan een grappige associatie uithaalt, bananestickers, stip-staps (sneakers genaamd in de Laaglanden), pilledoosjes, huishoudelijke spulle of geluidsapparatuur uit de jare ’70, cartoons aan de binnekant van een pakje sigarettevloeitjes, grappige, vaak allitererende productname op verpakkinge of productname met een kwinkslag naar voor haar bekende persone en nog veel meer maar dat schuift en overlapt eigelijk al met het hoofdstuk ‘fotografere’.
Stapels videobande en gebrande CD/DVD’s vol met o.a. vele jaargangen van Laaglandische series als ‘van Kooten & de Bie’, Jiskefet, Wie is de Mol, muziek, herkenningstunes van programma’s, films, talloze camcorderbandjes en stapels dia’s ter documentatie van optredens, uitstapjes, huis-tuin-keuke taferele, of wat ook maar het onderwerp van aandacht van de Prinses is – en dat kan het volge van sneeuwvlokjes zijn, maar ook het nieuwsgierig, spontaan en levendig overvalle, eh, interviewe van haar onderdane in hun bezighede.
Addendum Joke de Truffer: Getriggered dat ze de Laaglandische ondertiteling van sommige films te wense over vond late, rolde De Prinses op een gegeve moment in een periode dat ze fanatiek aan de slag ging met software om ondertiteling van films aan te passe. Zo had DP inderdaad een aantal films in haar collectie van correcte ondertiteling voorzien. Van die films kon ze dan ook van iedere scene de betreffende tekst opzegge. ‘Gone Girl’ was één van die films, herinner ik me. Maar dan is het weer van “‘been there, done that”, volgend project.
De Prinses kan vele personages en bijbehorende conversaties nadoen van haar geliefde duo ‘van Kooten & de Bie’. Hier imiteert ze ‘Tjolk Hekking’ tijdens een bezoek aan ‘Beeld en Geluid’ in Hilversum.
Gelukkig houdt De Prinses een zeer nauwkeurige administratie bij: stapels mappe met overzichte – en dan ook weer mappe met een overzicht van die overzichtsmappe – waarin nauwgezet aangetekend wordt wat op welke datum is opgenome of een beschrijving wat op iedere foto op een fotorolletje staat, etc.
Ook vooruitziend is het alvast aanlegge van een verzameling extra apparate voor als een apparaat behorende bij een bepaald medium kapot gaat en niet meer in productie is. “Kope voor de toekomst.”, aldus De Prinses.
En laten we de verzameling instrumenten van de Prinses niet vergete: gitare, basgitare, drumstel, melodisch slagwerk, erfstukke als viool, trompet, klarinet, haar verzameling synthesizersmodules en keyboards waaronder een Prophet 5 en 600, Oberheim Matrix-6, de Roland Juno-60; collectoritems waarvan menig muzikant gaat watertande!
Haar eitjes-verzameling… och jeetje, late wie die niet vergete! Het is begonne toen Mirjam hier op het Kasteel iedereen, bij wijze van grap, subtiel leeggegete eitjes bij het ontbijt ging aanbiede, waarbij de ontvanger bij het ‘koppe’ van het eitje een lege binnekant aantrof – dit tot grote hilariteit van Mirjam. We speelde het spelletje maar mee want het komt niet vaak voor dat Mirjam vrolijk is (meestal verslikt ze zich al snel in haar thee, zodat ze de rest van het ontbijt weer vanouds sippend naar binne werkt).
Maar goed, toen die grap een baard kreeg zo lang als die van De Koning, gave we Mirjam de suggestie dat ze ook een tekening op de eitjes kon tekene (aan de hand daarvan konde we meteen inschatte hoe de stemming van het moment was). En ja hoor, een nieuwe verzameling was gebore, want de Prinses was al snel emotioneel verknocht aan de eitjes en bewaarde uiteraard alles. Mirjam had op een gege moment ook door hoe zij de emotionele verknochtheid van de Prinses in haar voordeel kon late werke: als Mirjam bijvoorbeeld vond dat de Prinses té lang van het Kasteel afwezig was, c.q. té lang in de Laaglande verbleef, maakte ze een zielig gif-bestandje of stop-motion filmpje met de eitjes in de hoofdrol. Nou, dan weet de Prinses van ontroering niet hoe snel ze weer terug moet kome!
Jullie begrijpe natuurlijk wat een werk ik hier op het Kasteel te verzette heb met het archivere van dit alles. Soms probeer ik wel eens opruiming te houde maar op een of andere manier heeft de Prinses daar een zesde zintuig voor ontwikkeld en vist ze de foetsie gemoffelde items weer uit de spreekwoordelijke ronde cylinder, onder luid misbaar. Gelukkig heb ik de Prinses kunne overhale een deel van haar verzamelinge mee te neme naar haar residentie in Tutrecht, in de Laaglande; dan is het tenminste daar háár pakkie-aan.
Dit alles bovestaande eve in het kort. Dat verzamele zit trouwens nogal in de familie, want de vader van De Prinses, De Koning, verzamelt bijvoorbeeld allerhande suikerzakjes. Nah ja, de reikwijdte en impact van het verzamele hier in Het Kasteel spreekt ongetwijfeld voor zich.
