Hoewel we hebbe kunne constatere dat een gestructureerd schoolsysteem niet echt past bij De Prinses – zogenaamde ‘vrije’ scholen waren in Tutrecht toentertijd nog niet in beeld – koppelt DP van nature nieuwsgierigheid en een goed geheuge aan de benodigde kennis van het onderwerp waar haar belangstelling op dat moment naar uit gaat. Kortom: zelfstudie. En het is bekend op Het Kasteel dat als DP eenmaal begeesterd is door een onderwerp, zij nachte achter de kleptop doorbrengt totdat de honger naar kennis gestild is.
De interesses van DP waaiere werkelijk alle kante uit – alpha, bèta en gamma -, maar het mag geen verrassing zijn dat tale hoog in de belangstelling staan met in het verlengde daarvan disciplines als nomenclatuur en etymologie: als je eenmaal weet waar een bepaald woord, of een deel van een woord, vandaan komt, kan je van praktisch ieder woord de betekenis achterhale, aldus De Prinses.
Ergo, als je je soms wel eens hardop afvraagt “hoe zou het toch kome dat… enz.” dan schiet DP – behulpzaam als immer – meteen te hulp met de nodige tekst en uitleg.
Haar bureau ligt ook altijd bezaaid met stapeltjes paperasse met allerlei aantekeninge, berekeninge, allerhande kattebelletjes – zie onderstaande afbeeldingen (een daarvan berekende de hypothetische valsnelheid van een horizontaal afgevuurde kogel, meen ik).
De Prinses heeft ook een aantal jare wis-, schei- en natuurkunde bijLes gegeve aan haar neefjes. Niet uit een ‘saai’ schoolboek want dat is niets voor DP; haar speels karakter giet als vanzelf de benodigde Lesstof in leuke, gepersonaliseerde vrage. Ik heb hier een stapeltje gebruikt Lesmateriaal teruggevonde:
Altijd handig die functieliedjes.
Oké, dit volgende is waargebeurd meermaals voorgekome. De eerste keer ging als volgt: na een lange dag werke plof ik neer in me luie fauteuil. De Prinses zit op haar babbelsestoel en op een of andere manier komt het onderwerp op het periodiek systeem (jawel hoor: een uiteenzetting van het periodiek systeem, ‘s avonds, kan je het je voorstelle?). De vertrouwde omgeving en de vertrouwde stem van DP doet mij ontspanne en geleidelijk aan worde mijn reacties steeds korter tot uiteindelijk slechts ‘ja’ en ‘nee’, vervolgens ‘hm hm’, het knippere van mijn oge gaat steeds langzamer, dan een paar momente knikkebolle en ik slaap.
Als ik na een tijdje wakker wordt zit DP nog steeds naast me, kijkt me aan of me oge ver genoeg ope staan en keuvelt gewoon weer verder alsof er niets gebeurd is! Dit werd een ‘running gag’ en het is ook wel voorgekome dat – als ik de slaap juist níet kon vatte – ik De Prinses riep en vroeg “toe, vertel nog eens over dat periodiek systeem”. Nou, dan zette ze zich geamuseerd neder en stak van wal. Haar stem en het onderwerp deed de rest en als ik sliep sloop DP zachtjes de kamer uit en ging zelf weer, notoire nachtuil, een nachtje lucubrere.
Hè hè hè, nou, tot zover maar weer effies.
